Ένας ασφαλής (πολυπληθής) χώρος: Σκέψεις για την πορεία των γυναικών 2018

Οι πολυσύχναστοι χώροι δεν είναι φίλοι μιας γυναίκας. Είναι πολύ εύκολο για κάποιον να σε αγγίξει, να σε αρπάξει ή να κάνει ένα ακατάλληλο σχόλιο για το σώμα σου - η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται. Στα πάρτι, παρακολουθώ ποιος είναι γύρω μου, φτιάχνοντας μια νοητή λίστα με όποιον πλησιάζει πολύ με άλλα κορίτσια. Το ίδιο ισχύει και στο μετρό. Η τοποθέτηση ακουστικών, η ανάγνωση ή ο συντονισμός δεν είναι μια βιώσιμη επιλογή. Το περιβάλλον ενός μετρό ώρες αιχμής, όπως και τα πάρτι, απαιτεί αυτή την επαγρύπνηση, την προσοχή. Ξέρω τι συμβαίνει όταν χάνω αυτήν την επίγνωση, όμως, και δεν είναι διασκεδαστικό. Το να νιώθω τόσο ενήμερος για το σώμα μου σε τέτοιους χώρους είναι κάτι που έχω συνηθίσει, αλλά δεν είναι ενστικτώδες - είναι κάτι που μαθαίνεις ως γυναίκα στον κόσμο. Η προστασία του εαυτού σας είναι κάτι που απαιτεί σκέψη και ενέργεια.

Αλλά αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο έπρεπε να ανησυχώ κατά τη διάρκεια του

Μάρτιος Γυναικών 2018 στη Νέα Υόρκη. Το πλήθος ήταν τεράστιο, με τους ανθρώπους να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να στέκονται ο ένας στον άλλο. Υπήρχε τόση επαφή με άλλους ανθρώπους και αντικείμενα γύρω μου, ωστόσο δεν ένιωσα ποτέ να απειλούμαι, ούτε μια φορά δεν ένιωσα άβολα. Θα μπορούσα επιτέλους να απογοητεύσω την φρουρά μου.

Σχεδόν ένιωθα λάθος στην αρχή να εγκαταλείψω αυτήν την επαγρύπνηση, απίστευτο που μπορούσα να αισθανθώ ασφαλής. Αλλά μόλις άκουσα το άσμα «ό, τι φοράμε, όπου κι αν πάμε, ναι σημαίνει ναι, όχι όχι», ένιωσα τόσο περήφανος για όλους τους ανθρώπους που μου απέδειξαν ότι υπάρχουν ασφαλείς και γεμάτοι χώροι για τις γυναίκες. Και τελικά βρήκα το δικό μου.

Η Mia Reiland είναι πρωτοετής στο St. Anne's School στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.